سرویس خبری ایران من: در شرایطی که تحولات میدانی و سیاسی جنگ اوکراین وارد مرحله جدیدی شده است، نیویورک تایمز در گزارشی تحلیلی به بررسی چشمانداز آینده این درگیری میپردازد. تغییر موضع زلنسکی در قبال مذاکرات صلح، افزایش تمایل مردم اوکراین به پایان جنگ، و نقش بازیگران کلیدی مانند ترامپ و پوتین، همگی نشان از ورود این بحران به فازی تازه دارد. این گزارش با بررسی سناریوهای مختلف امنیتی، تصویری از مسیر احتمالی صلح در اوکراین ارائه میدهد.
تغییر موضع زلنسکی و افکار عمومی اوکراین
به گزارش ایران من، نیویورک تایمز در گزارشی از شرایط کنونی در اوکراین مینویسد: ولودیمیر زلنسکی، رئیس جمهور اوکراین پس از مدتها لفاظی برای تسلیم نشدن، اخیراً اعتراف کرده که ارتش اوکراین در حال حاضر قدرت لازم برای بازپسگیری مناطقش را ندارد و ایده به تعویق انداختن این هدف در ازای عضویت در ناتو را مطرح کرده است.
نظرسنجی اخیر گالوپ نشان داد که حدود ۵۲ درصد از اوکراینیها طرفدار پایان سریع و مذاکره شده جنگ هستند، در حالی که این رقم در سال گذشته تنها ۲۷ درصد بود. اوکراینیها خسته از جنگ هستند.
نقش ترامپ و چشمانداز مذاکرات صلح
دونالد ترامپ، رئیس جمهور منتخب آمریکا متعهد شده است که جنگ را به سرعت پایان دهد و اهرمهای لازم برای انجام این کار را دارد – او میتواند کمکهای نظامی به اوکراین را در صورت مذاکره نکردن متوقف کند و اگر پوتین از آمدن به میز مذاکره امتناع کند، آن را افزایش دهد. اما، اگرچه پیشنهادهای مختلفی برای توافق به صورت خصوصی و عمومی مطرح شده است، مشخص نیست که ترامپ برنامه قابل اجرا داشته باشد. با این حال، یک معامله در نهایت انجام خواهد شد.هر چه توافق شود، اوکراین همچنان در همسایگی کشوری بزرگ و قدرتمند است که میتواند دوباره حمله کند، بنابراین، گفتگوها به سمت و سوی تضمینهای امنیتی پیش میرود. هنگامی که زلنسکی با ترامپ و امانوئل ماکرون، رئیس جمهور فرانسه در پاریس در این ماه دیدار کرد، ظاهراً از این فرصت برای تاکید بر اهمیت چنین تضمینهایی استفاده کرد.
سناریوهای امنیتی آینده اوکراین
راجان منون، استاد بازنشسته روابط بینالملل در کالج نیویورک و پژوهشگر ارشد در موسسه مطالعات جنگ و صلح سالتزمن دانشگاه کلمبیا میگوید: در اینجا چهار سناریوی احتمالی برای امنیت آینده اوکراین وجود دارد. زلنسکی خواهان عضویت در ناتو است، اما این امید احتمالا محقق نشده باقی خواهد ماند. برای پذیرفتن یک عضو جدید در ناتو به اتفاق آرا نیاز است و نزدیکترین چیزی که اتحاد (ناتو) در مورد اوکراین به یک عقیده رسیده بود در سال ۲۰۰۸ بود، زمانی که اعلام کرد اوکراین در تاریخ نامشخصی به صفوف آن خواهد پیوست. این ابهام ناشی از اختلافاتی است که امروز نیز وجود دارد: گزارش شده است که حداقل هفت کشور ناتو با ورود اوکراین مخالف هستند یا میخواهند آن را برای مدت نامحدودی به تعویق بیندازند – مشاوران ارشد ترامپ گفتهاند که عضویت از میز خارج شده است.
از طرف دیگر، ائتلافی از خواهانها میتواند متعهد شود که از اوکراین محافظت کند. مشکل اینجاست که اوکراین میخواهد ایالات متحده در میان ضامنها باشد. این دیدگاه وجود دارد که ایالات متحده ضمانت حفاظت ناتو است و هیچ ائتلافی قابل اعتماد نیست مگر اینکه توسط سربازان و تسلیحات آمریکایی تقویت شود.
اظهارات ترامپ و افرادی که او برای ارشدترین مناصب در سیاست خارجی و امنیت ملی انتخاب کرده نشان میدهد که قدرت نظامی آمریکا به طور فزایندهای به سمت آسیا و اقیانوسیه برای مقابله با چین هدایت خواهد شد. علاوه بر این، به دلایل جغرافیایی ساده، امنیت اوکراین همیشه برای اروپاییها مهمتر از آمریکاییها خواهد بود.
چشمانداز صلح و امنیت پایدار
پایانی که اروپا در آن حرف اول را میزند چگونه میتواند باشد؟ چندین کشور اروپایی در مورد امکان استقرار نیروها در اوکراین پس از جنگ گفتگو کردهاند. هفته گذشته، ماکرون که تاکید کرده است اروپا باید بیشتر برای دفاع از خود انجام دهد، با نخست وزیر لهستان، دونالد تاسک، دیدار کرد تا درباره استقرار سربازان اروپایی در اوکراین پس از توافق صلح گفتگو کند.
نیویورکتایمز در پایان نوشته است: پس از بیش از ۱۰۰۰ روز جنگ که منجر به کشته شدن هزاران نفر، آواره شدن میلیونها نفر و تخریب بخشهای بزرگی از اوکراین شده است، ممکن است پایان آن نزدیک شود؛ اما برای یک صلح بادوام، به جای توقفی که فقط به اندازه کافی طولانی باشد تا روسیه دوباره جمع شود و دوباره حمله کند.