سرویس خبری ایران من: در شرایط کنونی کشور، وفاق ملی به عنوان یک ضرورت انکارناپذیر برای پیشرفت و توسعه مطرح است. تحقق این مهم نیازمند درک درست از مفهوم وفاق ملی و چگونگی دستیابی به آن است. در این راستا، دیدگاه‌های صاحب‌نظران و مسئولان کشور می‌تواند راهگشا باشد. در گفتگوی پیش رو، به بررسی ابعاد مختلف وفاق ملی، چالش‌های موجود و راهکارهای عملی برای تحقق آن می‌پردازیم.
ماهیت و اهمیت وفاق ملی
به گزارش ایران من، سخنگوی سابق کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس شورای اسلامی، تاکید کرد: برای تحقق شعار وفاق ملی باید در وهله اول پیرامون منافع ملی به یک اجماع نظر دست یافت و در وهله دوم همه باهم به این وفاق برسیم که مردم در کجای تصمیم گیری‌های مسئولان قرار دارند.
محمود عباس زاده مشکینی با طرح این مساله که برای تحقق وفاق ملی چه سیاست گذاری هایی باید انجام شود، بیان کرد: وفاق ملی مولفه بسیار مهمی است و برای پیشرفت کشور لازم است. از نگاه بنده وفاق ملی یکی از لوازم توسعه کشور است. وفاق ملی صرفا یک شعار یا یک تابلو نیست. از نگاه بنده وفاق ملی به این معنا نیست که دولت در چینش مدیران سهمی به سایر گروه ها و جناح ها بدهد. این تنها یک جنبه از وفاق ملی به شمار می رود.
وفاق ملی به عنوان یک گفتمان
وی در ادامه اظهار کرد: وفاق ملی قبل از اینکه یک شعار باشد، یک گفتمان است. حتی یک پارادایم نیز می‌تواند باشد. اگر وفاق را به عنوان یک گفتمان دنبال کنیم بهتر است. برای اینکه وفاق ملی صرفا در قالب شعار باقی نماند، بنده معتقد هستم که بستر هایی برای ورود نخبگان، اندیشمندان و کارشناسان فراهم شده و مبانی نظری وفاق ملی مورد بررسی قرار گیرد.باید ارزیابی شود که وفاق چیست و چه فلسفه‌ای دارد. لوازم و موانع ایجاد وفاق ملی چیست. برگزاری همایش وفاق ملی را از این نگاه به فال نیک می‌گیریم.
چالش‌های تحقق وفاق ملی
نماینده ادوار مجلس شورای اسلامی، تصریح کرد: من معتقد هستم باید حول یک چارچوب، محورها و اصول حکمرانی به یک اجماع نظر برسیم. متاسفانه اکنون در بحث حکمرانی با یک خلاء بسیار جدی مواجه هستیم. اکنون در کشور اگر از حکمران ها در هر سطوحی بپرسیم که پنج اولویت استراتژیک شما که قصد دارید در پنج سال آتی به نتیجه برسانید چیست، من مطمئن هستم از هر مسئولی بپرسید پاسخ دقیقی دریافت نخواهید کرد. ما در اولویت بندی استراتژیک به عبارت دیگر اولویت بندی نیازهای کشور مشکل داریم.
وی در ادامه تاکید کرد: زمانی که ما در اولویت بندی کارهایی که قرار است انجام دهیم به یک اجماع و وفاق دست پیدا نکرده‌ایم، مشکلات کشور حل نمی شود. از نگاه بنده در این همایش‌ها و در این گفت‌وگو ها باید به این اجماع برسیم که واقعا ما در کشور اولویت اول ما چیست. یک موضوع ممکن است هشت سال در اولویت باشد، اما سپس از دستورکار خارج شود. باید در این حوزه به وفاق برسیم. متاسفانه ما یک تعریف واحد و اجماع نظر در حوزه منافع ملی نداریم. هنوز که هنوز است، ما در اساسی ترین مولفه کشور داری که منافع ملی است به اجماع نظر نرسیده‌ایم. اگر اکنون از ۱۰۰ مسئول بپرسیم که منظور از منافع ملی چیست، تعاریف متفاوتی خواهید شنید.
جایگاه مردم در تحقق وفاق ملی
وی افزود: اگر از دستگاه ها و قوای مختلف نیز این پرسش را بپرسیم یک تعریف واحد نخواهیم شنید. حتی وزارت خارجه ما که باید متولی این اجماع در حوزه منافع ملی باشد، تعریفی از منافع ملی که همه بر روی آن اجماع داشته باشند را ندارد. وقتی که از منافع ملی تعریف نداریم چگونه می خواهیم وفاق ملی را دنبال کنیم. در این خصوص باید در این همایش ها بحث کنید. به نظر بنده اولین موضوعی که بعد از منافع ملی باید پیرامون آن وفاق داشته باشیم، مردم است. نگاه ما به مردم چه هست. مردم چه نقشی دارند. چه میزان باید در جریان تصمیمات قرار بگیرند. مشکل مردم چیست. چه تکلیفی و تعهدی مسئولان به مردم دارند. چارچوب مردم گرایی ما چیست. مردم در کجای تصمیم گیری ما هستند. باید در این زمینه به وفاق برسیم.
وی در ادامه بیان کرد: ما به عنوان حاکمیت و دولت در وهله اول باید به شکل شفاف در این زمینه به وفاق برسیم تا همه بدانند مردم در کجای نظام تصمیم گیری ما قرار دارند. ما باید در این زمینه تکلیف را با خودمان روشن کنیم. این ستون اصلی وفاق از بعد نظری است.
