سرویس خبری ایران من: موضوع انتقال پایتخت، یکی از چالشهای مطرح در دهههای اخیر بوده که همواره نظرات موافق و مخالف بسیاری را به همراه داشته است. در این میان، دیدگاه مدیریت شهری به عنوان متولی اصلی اداره پایتخت، از اهمیت ویژهای برخوردار است. علیرضا زاکانی، شهردار تهران، در تازهترین اظهارنظر خود، ضمن بررسی ابعاد مختلف این موضوع، راهکارهای جایگزینی را برای بهبود وضعیت پایتخت ارائه کرده است.
دیدگاه شهردار درباره انتقال پایتخت
شهردار تهران درباره انتقال پایتخت گفت: من معتقدم که بهترین کاری که می شود در این مورد انجام داد این است که مجموعه مراکز دولتی و خدمات دهنده در یک نقطهای در اطراف تهران مثل جنوب تهران یا جای دیگری تجمیع شوند و بتوانند امکانی را فراهم کنند که از پراکندگی جلوگیری شود.
بررسی چالشهای انتقال پایتخت
به گزارش ایران من علیرضا زاکانی در پایان جلسه هیات دولت در جمع خبرنگاران درباره انتقال پایتخت گفت: انتقال پایتخت ده ها سال است که مطرح شده است. اما به نظر من امکانات آن اولا وجود ندارد ثانیا ملحقات بعدی که باید از طریق آن ها این کار انجام شود وصرف و صلاح کل کشور در نظر گرفته شود، این هم محل تامل است.
راهکار پیشنهادی برای تجمیع مراکز دولتی
وی ادامه داد: لذا من معتقدم که بهترین کاری که می شود در این مورد انجام داد این است که مجموعه مراکز دولتی و خدمات دهنده در یک نقطهای در اطراف تهران مثل جنوب تهران یا جای دیگری تجمیع شوند و بتوانند امکانی را فراهم کنند که از پراکندگی جلوگیری شود. با صرفه جویی و درست عمل کردن در واقع این امکان را فراهم کنیم که بشود یک ارتباط و یک در واقع ربط منطقی هم بین اجزای دولت برقرار کرد و خدمات را هم بشود ارائه کرد.
برنامههای مسکن و توسعه شهری
وی ادامه داد: پیشنهاد من در این زمینه جنوب تهران است که هم حرم حضرت امام رحمت الله علیه در آنجا وجود دارد و هم نزدیکی فرودگاه است و امکاناتی که می شود در شهر آفتاب فراهم کرد در آنجا وجود دارد.
شهردار تهران درباره تعهدات شهرداری برای بحث ساخت مسکن گفت: ما راه حل برون رفت از مشکلات مسکن کشور را که یک مسیر کاملا دقیقی است تمرکز بر بافت فرسوده و پلاکهای ناپایدار میدانیم که در کشور ۱۷۰ هزار هکتار است و اگر در کل شهرهای کشور مشوق های خوب به عموم مردم داده شود و این امکان فراهم می شود که مردم ساخت و سازشون رو شروع کنند و پرونده بی مسکنی و بد مسکنی بسته شود یا کاهش پیدا کند و مسیری فراهم شود که چرخه تولید کشور هم راه بیفتد و عملاً منابع دولتی کمتر درگیر این کار شود.