سرویس خبری ایران من: در شرایطی که تحولات جهانی به سمت چندقطبی شدن پیش می‌رود، شکل‌گیری اتحاد استراتژیک میان ایران، روسیه و چین به عنوان یک بلوک قدرتمند در اوراسیا، توجه تحلیلگران و استراتژیست‌های غربی را به خود جلب کرده است. در این راستا، نشریه نشنال اینترست در تحلیلی به بررسی ابعاد مختلف این اتحاد و راهکارهای پیشنهادی برای مقابله با آن پرداخته که در ادامه به آن خواهیم پرداخت.
شکل‌گیری اتحاد اوراسیایی و چالش‌های جهانی
به گزارش ایران من، «ولیام الیسون» کارشناس روابط بین‌الملل در نشریه نشنال اینترست می‌نویسد: چین، روسیه و ایران یک اتحاد اوراسیایی با ابعاد دیپلماتیک، اقتصادی و نظامی تشکیل داده‌اند. واشنگتن باید به جای تلاش برای جداسازی اعضای این بلوک با مشوق‌ها یا تهدیدات به دنبال خارج کردن ایران از این ائتلاف باشد.
با آغاز دوره دوم ریاست‌جمهوری ترامپ، او با یک جهانی آشفته و پرتلاطم روبرو است. جنگ روسیه و اوکراین همچنان ادامه دارد و روسیه در میدان نبرد به پیشروی خود ادامه می‌دهد. در حالی که مرکز این درگیری در اوکراین است، اقدامات مهمی نیز در داخل روسیه و دریای سیاه رخ داده است. در خاورمیانه، اسرائیل و حماس چندین هفته است که در مرحله اول یک آتش‌بس موقت به سر می‌برند که ممکن است به یک آتش‌بس پایدارتر تبدیل شود یا در هر لحظه فروبپاشد.
آتش‌بس بین اسرائیل و حزب‌الله که در ماه نوامبر حاصل شد، برای چندین هفته دیگر تمدید شده، اما تنش‌ها در جنوب لبنان همچنان ادامه دارد. در همین حال، در هفته‌های منتهی به آتش‌بس غزه، نیروهای یمن همچنان به شلیک پهپادها و موشک‌های بالستیک به سمت اسرائیل ادامه داده‌اند و اسرائیل و ائتلاف آنگلو-آمریکایی در دریای سرخ نیز به بمباران مواضع این گروه می‌پردازند. در حالی که یمنی‌ها اخیراً اعلام کرده‌اند که در پی آتش‌بس غزه، حملات به کشتی‌های غیر اسرائیلی را متوقف می‌کنند، اما همچنان وعده داده‌اند که حملات به کشتی‌های اسرائیلی را تا تکمیل تمام مراحل آتش‌بس ادامه خواهند داد. در این میان، «ایران همچنان به ادامه توسعه برنامه هسته‌ای خود است». در شرق آسیا، چین قدرت‌نمایی می‌کند و کره شمالی همچنان تهدیدات نظامی خود را علیه همسایه جنوبی‌اش افزایش می‌دهد.
ابعاد استراتژیک اتحاد سه‌جانبه
ایران، روسیه و چین به دلیل موقعیت جغرافیایی در اوراسیا، به حکومت‌هایی با خصومت بنیادی با نظم جهانی تحت رهبری آمریکا تبدیل شده‌اند.در مرکز این بحران‌ها و درگیری‌های ظاهراً متفاوت، یک ائتلاف در عرصه جهانی وجود دارد: یک اتحاد سه‌گانه جدید متشکل از جمهوری خلق چین، فدراسیون روسیه و جمهوری اسلامی ایران. شرکای کوچک‌تر این اتحاد شامل کره شمالی، ونزوئلا، کوبا، حزب‌الله، حماس و یمنی‌ها هستند. اعضای این اتحاد به دلیل موقعیت جغرافیایی مشترک در اوراسیا، به حکومت‌هایی با خصومت بنیادی با نظم جهانی تحت رهبری آمریکا تبدیل شده‌اند. در سال‌های اخیر، اتحاد اوراسیایی همواره در حال آزمودن و کاوش در محیط دفاعی جهانی آمریکا بوده است؛ گاه در اروپای شرقی، گاه در خاورمیانه، و گاه در شرق آسیا، با این هدف که مرزهای قرمز آمریکا را بیابند. این اتحاد روابط گسترده نظامی، دیپلماتیک و اقتصادی ایجاد کرده است. روابط نظامی روسی با ایران و یمن گسترش یافته است، پکن نیز روابط خود را با یمنی‌ها گسترش داده و همزمان به مسکو و تهران یک شریان اقتصادی حیاتی ارائه می‌دهد.
راهبردهای پیشنهادی برای مقابله با اتحاد اوراسیایی
مقامات و تحلیلگران راهبردهای مختلفی را برای تضعیف یا حتی از بین بردن اتحاد اوراسیایی بررسی کرده‌اند. یکی از رایج‌ترین این استراتژی‌ها «معکوس کیسینجر» نام دارد. بر اساس این راهبرد، سیاست‌گذاران آمریکایی تلاش می‌کنند قدرت ضعیف‌تر اوراسیایی، یعنی روسیه، را از قدرت قوی‌تر، یعنی چین، جدا کنند. این سیاست مشابه موفقیت نیکسون و کیسینجر در جدا کردن چین مائو از اتحاد جماهیر شوروی در دوران جنگ سرد است. راهبرد دیگر، ایجاد شکاف بین روسیه و ایران است. دولت اوباما این رویکرد را امتحان و دولت اول ترامپ نیز آن را بررسی کرد.
پیشنهادات عملیاتی برای دولت آمریکا
دولت ترامپ باید دستور اجرایی جدید خود را به‌طور جدی اجرا کند و به سیاست «فشار حداکثری» علیه ایران بازگردد، به ویژه در بخش انرژی. این اقدام شامل اجرای سختگیرانه تحریم‌های نفتی موجود خواهد بود که دولت بایدن در اجرای آن‌ها کوتاهی کرده و باعث افزایش صادرات نفت ایران شده است.
نویسنده این مطلب در پایان با طرح ادعاهای بی‌پایه و اساس علیه ایران، مجموعه ای از پینشهادها را به دولت ترامپ برای کاستن از قدرت ایران ارائه کرده و می‌نویسد: «علاوه بر آن، تحریم‌های جدیدی نیز باید در نظر گرفته شوند، از جمله تحریم‌های ثانویه علیه نهادهای چینی که در تجارت گسترده نفت با ایران نقش دارند. وزارت خزانه‌داری آمریکا در حال حاضر در این مسیر حرکت می‌کند. واشنگتن باید یک حمله ایدئولوژیک بین‌المللی علیه جمهوری اسلامی را هدایت کند که شامل محکومیت گسترده ایران، حمایت صریح از مخالفان ایران و اعمال فشار بر ایران در سازمان ملل است.
توضیح ایران من: انتشار این مطالب به معنای تایید محتوای آن نیست و صرفا برای آشنایی مخاطبان ایرانی با رویکردهای جاری در واشنگتن با هدف اعلامی «تضعیف قدرت ایران تحت سیاست فشار حداکثری» منتشر می‌شود.
