سرویس خبری ایران من: در شرایط حساس سیاسی کنونی کشور، دولت پزشکیان با چالش‌های فزاینده‌ای مواجه است. استیضاح وزرا، فشار برای کناره‌گیری چهره‌های شاخص، و تنش‌های سیاسی داخلی، روند کار دولت را با دشواری‌هایی همراه کرده است. علی جنتی، وزیر پیشین فرهنگ و ارشاد اسلامی، در این مصاحبه به تحلیل وضعیت فعلی دولت، مفهوم واقعی وفاق ملی، و چشم‌انداز آینده می‌پردازد. او با صراحت از تلاش برخی گروه‌ها برای زمین‌گیر کردن دولت سخن می‌گوید و نکاتی قابل تأمل درباره آینده سیاسی کشور مطرح می‌کند.
واکنش به استیضاح وزیر اقتصاد و فشار بر ظریف
به گزارش ایران من، عضو کابینه دولت روحانی در واکنش به استیضاح وزیر اقتصاد و همچنین فشار تندروها برای کناره‌گیری ظریف از دولت گفت: براساس شواهدی که دارم، گروهی که کاندیدای آنان در انتخابات ریاست جمهوری شکست خورده در مجلس به دنبال زمین‌گیر کردن دولت هستند.
علی جنتی، عضو کابینه دولت روحانی، در گفت و گو با منیبان در واکنش به استیضاح عبدالناصر همتی، وزیر سابق اقتصاد، گفت: وفاق ملی با آنچه پزشکیان به دنبال آن است، خیلی تفاوت دارد. مقصود پزشکیان از وفاق این است که ما باهم دعوا نداشته باشیم، اختلافات داخلی را کنار بگذاریم و مسائل را از طریق گفتگو با یکدیگر حل کنیم. او برای اینکه این شعار را به مرحله عمل دربیاورد، پذیرفته است افرادی که با او همراه نبوده‌اند در کابینه حضور داشته باشند.
او افزود: پزشکیان در مورد مدیران سطوح دیگر یعنی معاونان، وزرا، سفرا و یا در سطح مدیران کل وزارتخانه‌ها در استان‌ها اصراری ندارد حتماً کسانی باشند که در رقابت‌های انتخاباتی از او حمایت کرده باشند. رئیس جمهور معتقد است مانعی ندارد افرادی که او را قبول ندارند، در بدنه دولت حضور داشته باشند و این امر را در جهت وفاق می‌داند. اما در حال حاضر بسیاری از همراهان و طرفداران پزشکیان نسبت به این نوع وفاق، اعتراض جدی دارند و به تدریج از او فاصله می‌گیرند.
مفهوم واقعی وفاق ملی
جنتی تصریح کرد: وفاق ملی به معنای توافق و همدلی گسترده میان اعضای یک جامعه است که بر پایه ارزش‌ها، باورها و منافع مشترک شکل می‌گیرد. این وفاق، نیرویی است که جامعه را در برابر تفرقه و اختلافات حفظ می‌کند و به آن امکان می‌دهد تا به اهداف مشترک خود دست پیدا کند. وفاق ملی توافق اکثریت جامعه حول ارزش‌های دینی یا ملی است که همه به آن اعتقاد داشته باشند و به این معنا، ما وفاق ملی نداریم. بنابراین آنچه که پزشکیان شعار می‌دهد ارتباطی با وفاق ملی ندارد بلکه توافق و به کارگیری کسانی است که از نظر فکری با او فاصله دارند.
وزیر پیشین فرهنگ و ارشاد اسلامی در پاسخ به این سوال که اگر وفاق به معنای پذیرش جریان مخالف باشد، آیا این وفاق نباید دو طرفه باشد؟ اظهار کرد: بدیهی است که جریان مقابل هم باید در برابر این حسن نیت همکاری کند ولی متاسفانه مجموعه‌ای از مدیران ارشد که توسط پزشکیان دعوت به کار شده‌اند، منجر به شکل‌گیری یکسری رقابت‌های ناسالم در داخل کابینه دولت چهاردهم شده و در نتیجه گروهی تلاش کرده‌اند، افراد شایسته و کارآمد را به کابینه راه ندهند و یا از کابینه بیرون برانند، از جمله آذری جهرمی که از ابتدای تشکیل دولت به نوعی طرد شد با آنکه بیشترین تلاش را برای پیروزی پزشکیان در کارزار انتخاباتی داشت و یا شخصیت برجسته‌ای مانند طیب‌نیا که می‌توانست در حد معاون اول رئیس جمهور، نقش موثر داشته باشد به گونه‌ای با او برخورد شد که به طورکلی از دولت کنار کشید.
فشارهای سیاسی و آینده دولت پزشکیان
جنتی ادامه داد: آخرین مورد هم ظریف بود که نهایتاً او را مجبور به خروج از دولت کردند. در خارج از دولت نیز به ویژه در مجلس شورای اسلامی عناصر تندرو فشار آوردند تا او را حذف کنند چون دریافته‌اند که ظریف یک دولتمرد و شخصیت جهانی است و باید او را زمین بزنند تا راه برای نیروهای جبهه پایداری و سایر عناصر مخالف دولت، باز شود. کاملاً مشخص است که چرا با ظریف مخالفت می‌کنند در غیر این صورت در حال حاضر در همین کابینه تعداد دیگری هستند که شرایط آنها مانند ظریف است، یعنی فرزندانشان تابعیت کشور دیگری را دارند اما کسی به حضور آنها در دولت اعتراضی نمی‌کند.
او در پاسخ به اینکه به نظر شما آیا پزشکیان موفق به توافق با تندروها می‌شود، خاطرنشان کرد: براساس شواهدی که دارم، گروهی که کاندیدای آنان در انتخابات ریاست جمهوری شکست خورده در مجلس به دنبال زمین‌گیر کردن دولت هستند، به نحوی که دولت را مجبور به استعفا کنند. پزشکیان اکنون با مشکلات فراوانی در اداره کشور روبرو است که بارها بیان کرده است. این گروه‌ها تلاش می‌کنند با استیضاح وزرا و بیرون راندن افراد کارآمد از دولت به اندازه‌ای فشار به رئیس جمهور وارد کنند که در نهایت او مجبور به کناره‌گیری شود.
جنتی در پایان یادآور شد: مقاومت افراد در برابر فشارها اندازه‌ای دارد باید دید پزشکیان تا چه اندازه می‌تواند در برابر فشارهای همه جانبه سیاسی، اقتصادی و اجتماعی، ناترازی‌ها، تحریم‌ها، مشکلات تأمین منابع برای اداره کشور و فشارهای حداکثری ترامپ برای ایجاد چالش در اقتصاد کشور، مقاومت کند.
