سرویس خبری ایران‌من: فضای سیاسی امروز ایران، صحنه رقابت قدرت‌طلبان متنوعی است. سه گروه مشخص برای قبضه قدرت تلاش می‌کنند؛ هرکدام با اهداف و روش‌های خاص خود. آنها مسیر اصلاحات واقعی را مسدود کرده‌اند.
سه گروه قدرت‌طلب در فضای سیاسی امروز ایران
ما با سه گروه قدرت‌طلب یا انحصارطلب در ایران امروز روبه‌رو هستیم؛ گروه‌هایی که هرکدام به شکلی، با نیات خاص و ابزارهای ویژه خود، می‌کوشند کشور را در وضعیت تعلیق نگه دارند، مسیر اصلاحات را ببندند و قدرت را در انحصار خود بگیرند.
۱. سرداران رجزخوان با ترکیبی از وزرای شعار
این‌ها همان‌هایی هستند که با شعار «جنگ، جنگ تا پیروزی» بزرگ شده‌اند و هنوز در ادبیات دهه شصت مانده‌اند. به دنبال رزم‌نمایی و بازتولید فضای جنگی‌اند تا از دل آن برای خود نقش‌های جدید خلق کنند.
یکی بشود سردار اقتصاد، یکی فرمانده سیاست، و یکی دیگر قرارگاهی بزند برای اداره کشور با دستور و حکم. مدام از «شرایط خطرناک منطقه» می‌گویند، اما در واقع در پی مصادره فرمان هدایت کشورند.
نمونه‌هایشان؟ برخی همان نظامیان سابق که امروز بر صندلی‌های اقتصادی تکیه زده‌اند و در هر بحران، یک قرارگاه جدید تأسیس می‌کنند. اسم قرارگاه‌شان «پیشرفت» یا «تحول» است، اما نتیجه‌اش چیزی جز مداخله بی‌ضابطه در امور کشور نیست.
۲. سرمایه‌داران نشسته بر خان
این‌ها کاسبان تحریم‌اند؛ صاحبان وام، رانت‌خورهای حرفه‌ای، و آن‌هایی که تجارت را ارث پدری خود می‌دانند. با پول‌های بی‌حساب‌شان شرکت این‌ور و آن‌ور دنیا می‌زنند، وام‌های کلان می‌گیرند و با نام نظام و انقلاب، هر رانتی را توجیه می‌کنند.
خود را «سازندگان اقتصاد ملی» معرفی می‌کنند، اما در واقع، مانع اصلی هر اصلاح اقتصادی و سیاسی‌اند.
ظاهر خود را مدرن کرده‌اند؛ ماشین خارجی سوار می‌شوند، فرزندان‌شان در خارج تحصیل می‌کنند، زبان بلدند، در کنفرانس‌های بین‌المللی شرکت می‌کنند، اما در عمل، به‌دنبال پیاده‌سازی مدل دیکتاتوری صالحان به سبک کشورهای عربی حاشیه خلیج‌فارس هستند.
نمونه‌هایشان؟ همان‌هایی که با وجود تحریم‌ها، کسب‌وکارشان رونق گرفته، در پروژه‌های کلان سهم دارند و هر طرح اصلاحی را با لابی و فشار زمین می‌زنند.
۳. سلطنت‌طلبان بی‌دکّان
این گروه از نارضایتی مردم نسبت به وضعیت موجود و حس نوستالژیک دوران پهلوی سوءاستفاده می‌کند. تصویر طلایی «خدابیامرز» را بالا می‌برند، کلیپ‌های آرشیوی پخش می‌کنند و «رضا سکند» را به‌عنوان منجی می‌فروشند.
نه دکّان مشخصی دارند، نه برنامه اجرایی. اما با روایت‌سازی و بزک‌کردن تاریخ، می‌کوشند سراب شاهنشاهی را در قالب جمهوری به مردم قالب کنند.
نمونه‌هایشان؟ شبکه‌های ماهواره‌ای سلطنت‌طلب، صفحات مجازی که مدام کلیپ‌های شاه و شهبانو پخش می‌کنند، و شخصیت‌هایی که در فضای مجازی به دنبال فروش یک نوستالژی جعلی از ثبات و شکوه‌اند، بی‌آن‌که پاسخی برای آن‌همه سرکوب، فساد و بی‌عدالتی دوران پهلوی داشته باشند.
