سرویس خبری ایران من: بحران اعتماد میان مردم و حاکمیت در ایران، چالشی است که سال‌ها ادامه داشته و به تدریج عمیق‌تر شده است. این بحران، که ریشه در سیاست‌ها و عملکرد برخی مسئولان دارد، نیازمند اقدامات جدی و اصلاحی است. در این متن، به بررسی دلایل این نارضایتی و راهکارهای ممکن برای بهبود وضعیت پرداخته می‌شود.
ریشه‌های نارضایتی مردمی
سال‌هاست که بخش بزرگی از مردم ایران از برخی سیاست‌ها و رویکردهای حاکمیتی احساس نارضایتی عمیقی دارند. یکی از دلایل اصلی این ناخشنودی، حمایت مستمر از افرادی است که نه‌تنها برای باورها و خواسته‌های مردم احترامی قائل نیستند، بلکه با هر فرصت و بهانه‌ای به ارزش‌های مورد پذیرش جامعه توهین می‌کنند و به اعتماد عمومی ضربه می‌زنند. این افرادِ انتصابی، با تکیه بر جایگاه‌های رسمی و رسانه‌ای، به جای التیام زخم‌های اجتماعی، بر آتش نارضایتی می‌دمند و شکاف میان مردم و حاکمیت را عمیق‌تر می‌کنند.
نمونه‌های بارز چهره‌های محل انتقاد
نمونه‌های بارز این رویکرد را می‌توان در چهره‌هایی مانند حسین شریعتمداری، احمد جنتی و پیمان جبلی دید. حسین شریعتمداری، که بیش از سه دهه با مواضع تند و یک‌جانبه خود در رسانه‌ها به سوهان روح و آیینه دق ایران‌دوستان تبدیل شده، نمونه‌ای از این افراد است. احمد جنتی نیز، با عملکردی که حق رأی و آزادی انتخاب مردم در امور سیاسی را زیر سؤال برده، به نمادی از نادیده گرفتن حقوق اساسی شهروندان و اصلی‌ترین عامل قهر مردم با صندوق‌های رای بدل شده است. پیمان جبلی، رئیس صداوسیما، هم هر هفته با ابتکاراتی تازه، رسانه ملی را به ابزاری برای توهین و تنبیه مردم تبدیل کرده و اعتماد عمومی به این نهاد را بیش از پیش مخدوش ساخته است. این افراد، و امثال آنها در میان برخی سرداران نظامی و روحانیون، به جای نزدیک کردن حاکمیت به مردم، به نمادهای دوری و بی‌اعتمادی تبدیل شده‌اند.
راهکارهای پیشنهادی برای اصلاح وضعیت
اکنون زمان آن فرا رسیده که حاکمیت با اقدامی قاطع، حسن نیت خود را به مردم نشان دهد. برکناری و بازنشستگی و خانه‌نشین کردن افرادی مانند شریعتمداری، جنتی و جبلی و طیفی از سرداران و روحانیون که سال‌ها با گفتار و رفتار خود به احساسات و اعتماد مردم آسیب زده‌اند، می‌تواند نشانه‌ای روشن از اراده برای اصلاح باشد. این گام، پیامی آشکار به جامعه، به‌ویژه جوانان، خواهد فرستاد: اینکه حاکمیت آماده شنیدن صدای مردم و احترام به خواسته‌های آنهاست. جوانان ایران، که آینده این سرزمین را می‌سازند، خواستار احترام، مشارکت واقعی و شنیده شدن هستند. کنار گذاشتن این چهره‌های نامحبوب و جایگزینی آنها با افرادی که به ارزش‌های جمعی مردم احترام می‌گذارند، می‌تواند آغازی برای بازسازی اعتماد از دست رفته باشد.
وقت تغییر است. حاکمیت با برداشتن این گام، می‌تواند نشان دهد که آماده بازگشت به سوی مردم و همراهی با آنهاست. برکناری این افراد نه‌تنها یک اقدام اصلاحی، بلکه پیامی امیدبخش به جامعه خواهد بود که راه برای گفت‌وگو، همدلی و ساختن ایرانی بهتر باز است. این تصمیم، هرچند دشوار، می‌تواند نقطه عطفی در مسیر اصلاح و آشتی ملی باشد.
