سرویس خبری ایران من: رهبر روسیه شرایط خود برای پایان دادن به جنگ اوکراین را روشن کرده است. پوتین از کشورهای غربی خواسته‌هایی دارد که پذیرش آنها دشوار به نظر می‌رسد. آینده صلح در منطقه به پاسخ غرب به این مطالبات بستگی دارد.
شرایط پوتین برای صلح
به گزارش ایران من، رویترز از یک منبع ارشد روس گزارش داد که ولادیمیر پوتین آمادگی صلح دارد، اما نه به هر قیمتی. سه منبع روس اعلام کردند که پوتین از قدرت‌های بزرگ غربی تعهد “کتبی” می‌خواهد. این تعهد باید عدم گسترش ناتو به سمت شرق را تضمین کند.
این موضع به معنی مخالفت رسمی با عضویت اوکراین، گرجستان و مولداوی در سازمان پیمان آتلانتیک شمالی می‌شود. دیگر جمهوری‌های شوروی سابق نیز در این فهرست قرار دارند.
خواسته‌های گسترده روسیه
سه منبع مذکور گفتند که روسیه علاوه بر موضوع ناتو، خواسته‌های دیگری نیز دارد. مسکو بی‌طرفی اوکراین را طلب می‌کند. روسیه لغو برخی از تحریم‌های غرب را خواستار است.
روسیه همچنین حل‌وفصل مسئله دارایی‌های مسدود شده خود در غرب را می‌خواهد. مسکو حفاظت از روس‌زبانان در اوکراین را نیز مطالبه می‌کند.
تهدید ادامه جنگ
یکی از منابع به رویترز گفت که اگر پوتین درک کند که نمی‌تواند طبق شرایط خود به توافق صلح برسد، راهکار دیگری را دنبال خواهد کرد. او با پیروزی‌های نظامی به اوکراینی‌ها و اروپایی‌ها نشان خواهد داد که “صلح فردا دردناک‌تر است”.
این منبع افزود که اگر پوتین در میدان نبرد فرصت یابد، در اوکراین پیشروی بیشتری خواهد کرد. کرملین معتقد است که روسیه می‌تواند سال‌ها بدون توجه به تحریم‌های غرب به جنگ ادامه دهد. آثار اقتصادی تحریم‌ها نیز مانع ادامه جنگ نخواهد شد.
سخت‌تر شدن موضع مسکو
منبع دوم اظهار داشت که پوتین اکنون تمایل کمتری به مصالحه سرزمینی نشان می‌دهد. او به موضع علنی خود مبنی بر الحاق چهار منطقه شرقی اوکراین پایبند است. این منبع در این زمینه گفت: “پوتین موضع خود را سخت‌تر کرده است.”
ریشه‌های تاریخی اختلاف
دو منبع توضیح دادند که روسیه چرا خواهان تعهد کتبی در مورد ناتو است. پوتین فکر می‌کند که پس از فروپاشی دیوار برلین در سال ۱۹۸۹، واشنگتن مسکو را فریب داد. جیمز بیکر، وزیر امور خارجه وقت آمریکا در سال ۱۹۹۰ به میخائیل گورباچف اطمینان داده بود.
بیکر به رهبر شوروی وعده داد که ناتو به سمت شرق گسترش نخواهد یافت. ویلیام برنز، رئیس پیشین سازمان اطلاعات مرکزی آمریکا در خاطرات خود این موضوع را تأیید کرد. او نوشت که چنین قول شفاهی‌ای در زمانی داده شد که هنوز فروپاشی شوروی رخ نداده بود. البته این وعده هرگز رسمیت نیافت.
