ایران در نقطه‌ای حساس از تاریخ قرار دارد که تصمیمات امروز، آینده آن را رقم می‌زند. چالش‌های داخلی همچون فقر و فساد، در کنار تحولات بین‌المللی مانند بازگشت ترامپ، شرایط جدیدی را ایجاد کرده است. اکنون فرصتی برای تعامل سازنده و مذاکره وجود دارد که نباید از دست برود. جلوگیری از جنگ و اتخاذ رویکرد واقع‌بینانه باید اولویت باشد.

تحولات اخیر نشان می‌دهد مذاکرات غیرمستقیم ایران و آمریکا با چالش‌های جدی روبروست. تندروهایی چون روبیو و والتس، خواستار امتیازات حداکثری از ایران هستند. محدودیت زمانی ناشی از مکانیسم ماشه و بی‌ثباتی در دولت آمریکا، افق دیپلماسی را تیره کرده است. برآوردها نشان می‌دهد ریسک جنگ ۷۵ درصد و شانس توافق تنها ۲۵ درصد است.

کمیسر عالی حقوق بشر سازمان ملل محاصره غزه را مصداق مجازات جمعی دانسته و نسبت به سخنان مقامات اسرائیلی درباره الحاق اراضی ابراز نگرانی کرده است. او تأکید کرد این اقدامات مغایر با قوانین بین‌المللی است. علی‌رغم توافق آتش‌بس در ژانویه ۲۰۲۵، تجاوزات نظامی از سر گرفته شده است.

نخست‌وزیر لبنان حمله هوایی اسرائیل به صیدا را نقض آشکار حاکمیت ملی و قطعنامه ۱۷۰۱ دانست. در این حمله، حسن فرحات از رهبران حماس و دو نفر دیگر شهید شدند. توافق آتش‌بس با میانجیگری آمریکا امضا شده بود، اما اسرائیل همچنان به نقض این توافق ادامه می‌دهد.

ایران در وضعیتی متناقض قرار دارد: نزدیک‌تر از همیشه به توانایی هسته‌ای و همزمان آسیب‌پذیرتر از هر زمان. ترامپ بین توافق یا جنگ، فشار را افزایش داده است. مقامات نظامی آمریکا اذعان دارند اقدام نظامی به تنهایی کافی نیست. شرایط اقتصادی وخیم ایران فرصتی برای مذاکره ایجاد کرده، اما زمان محدود است. توافق جدید باید جامع‌تر و با مشارکت کشورهای منطقه باشد.

الازهر مصر استقبال مجارستان از نتانیاهو را محکوم کرده و هرگونه اقدام برای تضعیف دادگاه کیفری بین‌المللی را مردود دانست. در بیانیه‌ای تأکید شد که احترام به قطعنامه‌های بین‌المللی الزامی قانونی و اخلاقی است و عدالت مرزی نمی‌شناسد. این نهاد هشدار داد که بی‌توجهی به تصمیمات دیوان کیفری، تهدیدی جدی برای تحقق عدالت است.

با بازگشت ترامپ به قدرت، فشارها بر ایران افزایش یافته است. پنج پرونده کلیدی شامل مسائل هسته‌ای، نظامی-امنیتی، حقوق بشر، چالش‌های اقتصادی و فقدان انسجام داخلی، شرایط دشواری برای ایران ایجاد کرده‌اند. راهکار پیشنهادی، سوق دادن مذاکرات به سمت توافقات اقتصادی به جای تمرکز بر مسائل امنیتی است.