نویسنده هشدار می‌دهد سفر پزشکیان به نیویورک بدون حل مسائل در تهران زیان‌بار است. او به دو ویژگی منفی سیاستگذاری ایران اشاره می‌کند: کوتاه‌مدت‌نگری و ترجیح منافع شخصی. تأکید دارد دولت باید ابتدا در داخل به اجماع برسد و با دید بلندمدت راهبرد جدیدی تعریف کند.