اسناد کابینه بریتانیا از اختلاف نظر عمیق با آمریکا درباره نحوه تعامل با ایران خبر می‌دهد. این اختلافات شامل نقش ایران در عراق و برنامه هسته‌ای است. بریتانیا رویکرد دیپلماتیک را ترجیح می‌داد، در حالی که آمریکا خواهان برخورد سخت‌تر بود.

سومین دور گفت‌وگوهای ایران و اروپا در ژنو با محوریت مسائل هسته‌ای و لغو تحریم‌ها برگزار شد. طرفین ضمن توصیف مذاکرات به عنوان سازنده، بر ادامه مسیر دیپلماتیک تأکید کردند. موضوعات منطقه‌ای نیز مورد بحث قرار گرفت.

اسلامی در کنفرانس مدیریت فناوری به واکنش‌های بین‌المللی به برنامه هسته‌ای ایران پرداخت و بر لزوم توسعه علمی و پیشرفت در حوزه هسته‌ای تأکید کرد. وی دستاوردهای ایران در آب سنگین را تشریح و بر ادامه مسیر پیشرفت تأکید نمود.

نفیو در تحلیلی جامع، گزینه نظامی علیه برنامه هسته‌ای ایران را ناکارآمد دانسته و با اشاره به محدودیت‌های آمریکا و شرایط منطقه‌ای، دیپلماسی را تنها راهکار مؤثر معرفی می‌کند. او بر ضرورت مذاکرات جدی تأکید دارد.

سه کشور اروپایی در بیانیه‌ای مشترک نسبت به افزایش غنی‌سازی اورانیوم ایران تا سطح ۶۰ درصد هشدار دادند. آنها خواستار توقف فوری این روند و بازگشت به مسیر دیپلماسی شدند. این بیانیه همچنین بر ضرورت همکاری کامل با آژانس تأکید دارد.