منتجب‌نیا معتقد است مذاکره با آمریکا امری عقلانی و دارای سابقه در تاریخ اسلام است و باید به صورت مستقیم انجام شود. او دو دسته از مخالفان مذاکره را شناسایی می‌کند: گروهی با اشتباه اعتقادی و گروهی با مشکل با اصل نظام. منتجب‌نیا تأکید می‌کند که مذاکرات با تأیید رهبری انجام می‌شود.

ایران مذاکره تحت فشار را نمی‌پذیرد و بر حفظ عزت ملی تأکید دارد. روابط با چین به عنوان متحد استراتژیک ادامه خواهد یافت و تهدیدات آمریکا و اسرائیل تأثیری بر مواضع ایران نخواهد داشت. قدرت منطقه‌ای ایران رو به افزایش است.

سفیر پیشین ایران با تأکید بر جایگاه ایران به عنوان قدرت منطقه‌ای، احتمال پاسخ مثبت آمریکا به پیشنهاد مذاکره را بالا می‌داند. او معتقد است در روابط بین‌الملل، منافع ملی دائمی مهم‌تر از دوستی‌ها و دشمنی‌های موقت است.

ابوطالبی سه شرط اساسی برای مذاکره با آمریکا را تشریح کرد: به رسمیت شناختن طرفین، اعلام صریح آمادگی برای مذاکره مستقیم و اجتناب از پیش‌شرط. او بر اهمیت دیپلماسی پنهان تأکید و رویکرد فعلی را نقد کرد.