در دنیای امروز، واژه «صهیونیسم» با چالشهای زیادی روبرو شده است. برخی معتقدند که باید این واژه را کنار گذاشت، اما نویسنده این مقاله با قدرت استدلال میکند که نه تنها نباید این واژه را رها کرد، بلکه باید آن را با افتخار پس گرفت. این مقاله به بررسی اهمیت حفظ و احیای مفهوم صهیونیسم میپردازد.
نه، ما نباید واژه «صهیونیسم» را کنار بگذاریم، بلکه باید آن را پس بگیریم
این واژه نه تنها امروز هم کاربرد دارد، بلکه نماینده چیزی است که در این برهه برای یهودیان جهان حیاتی است: غرور یهودی.
چالشهای پیش روی واژه صهیونیسم
در مواجهه با حملات دانشگاهی به «صهیونیستها» و واکنش جهانی علیه خود ایدئولوژی «صهیونیسم»، فراخوانهایی برای کنار گذاشتن واژه صهیونیسم مطرح شده است.
آخرین مورد از سوی آلانا کوپر و شارونا هافمن، استادان دانشگاه کیس وسترن رزرو، بود که استدلال میکنند چون دشمنان اسرائیل از این واژه برای اجتناب از گفتن «اسرائیل» استفاده میکنند و معنای تاریخی آن را تحریف میکنند، اصطلاحات «صهیونیسم» و «صهیونیست» «باید از واژگان ما حذف شوند.»
این یک اشتباه بزرگ خواهد بود. این کار باعث نمیشود دشمنان ما را دوست داشته باشند. در واقع، تأثیر معکوس خواهد داشت و آنها را تشویق میکند تا به فرسایش روایت ما، میراث ما و مردم ما ادامه دهند. بنابراین، ما باید بر این واژه پافشاری کنیم، آن را بازپس بگیریم و به همه یادآوری کنیم که معنای واقعی آن چیست.
و اینجاست معنای آن: «صهیونیسم جنبشی برای خودمختاری و تشکیل دولت برای مردم یهود در سرزمین اجدادیشان، سرزمین اسرائیل است.» همین – نه بیشتر و نه کمتر.
فراخوان برای کنار گذاشتن واژه صهیونیسم، حتی با هدف دفاع از اسرائیل، واکنشی کوتاهبینانه است که تنها نتیجه معکوس خواهد داشت. این واژه نه تنها امروز هم کاربرد دارد، بلکه نماینده چیزی است که در این برهه برای یهودیان جهان حیاتی است: غرور یهودی.
اهمیت حفظ و بازپسگیری واژه صهیونیسم
پس به جای تسلیم شدن، باید مقاومت کنیم و اصطلاح را بازپس بگیریم. باید مغرور باشیم و به آنها نشان دهیم که در برابر فشارشان در این مورد یا هر حمله یهودستیزانه دیگری سر خم نخواهیم کرد.
دشمنان ما مدتهاست از زبان برای برانگیختن نفرت علیه یهودیان استفاده میکنند. از نمایشهای مصائب که اعلام میکردند یهودیان عیسی را کشتند تا افتراهای خونین که ادعا میکردند یهودیان خون کودکان مسیحی را مینوشند، تا دروغهای حماس که میگوید اسرائیلیها اعضای بدن فلسطینیها را برمیدارند، تا معترضان ضد اسرائیلی که فریاد میزنند اسرائیل مرتکب نسلکشی و آپارتاید میشود – دشمنان ما همیشه از کلمات برای برافروختن نفرت علیه ما استفاده کردهاند، و این اغلب به خشونت واقعی منجر شده است.آنها امروز هم همین کار را با تبدیل واژه صهیونیسم به یک کلمه بد انجام میدهند. اما ما نمیتوانیم اجازه دهیم.
این ما هستیم که واژگان خود را تعریف میکنیم، نه مخالفان ما.
کوپر و هافمن مینویسند که صدای یهودی برای صلح، سازمان ملل متحد و دیگران تصمیم گرفتهاند به صهیونیسم «معانی مخرب» بدهند.خب که چه؟ ما در حال حاضر در حال از دست دادن نبرد اصطلاحات در تعریف یهودستیزی هستیم، زیرا اجازه میدهیم دشمنانمان به ما بگویند نفرت از یهود چیست و چه چیزی نیست. چرا فکر میکنیم تسلیم شدن در برابر مخالفان ما هرگز استراتژی درستی است؟ وینستون چرچیل میگوید: «کسی که به تمساح غذا میدهد به این امید است که تمساح او را آخر از همه خواهد خورد.»
بعدش چه؟ یهودستیزان به سازمان ملل بازخواهند گشت تا دوباره تلاش کنند «صهیونیسم را نژادپرستی» تعریف کنند – استدلالی که جامعه یهودی آمریکا و مقامات دولتی ۱۶ سال برای لغو آن مبارزه کردند – و بعد از آن به کجا خواهند رفت؟
آیا سعی خواهند کرد کلمات «اسرائیل» یا «یهودی» را هم به کلمات بد تبدیل کنند؟ در سال ۱۹۷۵، دنیل پاتریک موینیهان، سفیر آمریکا در سازمان ملل، تلاش برای آلوده کردن واژه صهیونیسم را «شر بزرگی که در جهان رها شده است» خواند. نیم قرن بعد، مسلماً مردم یهود میتوانند همین را بگویند.
پیامدهای کنار گذاشتن واژه صهیونیسم
دشمنان ما در تلاشند تا ارتباط یهودی با صهیون را به کلی پاک کنند. هافمن و کوپر مینویسند که «صهیونیسم باید همچنان برای اشاره به جنبشی که پیش از تأسیس اسرائیل در سال ۱۹۴۸ وجود داشت، استفاده شود.»
اما فرض کنید ما اجازه دهیم دشمنانمان صهیونیسم را به یک کلمه کثیف تبدیل کنند. در آن صورت، این راه را برای آنها هموار خواهد کرد تا کل پروژه صهیونیستی را به یک جنبش کثیف تبدیل کنند، که راه را برای بیاعتبار کردن نه تنها واژه صهیونیسم بلکه کل پروژه صهیونیستی، یعنی خود دولت اسرائیل، هموار خواهد کرد.
اگر ما «صهیونیسم» را با تمام طنین عمیق تاریخیاش کنار بگذاریم، این تنها آنها را تشویق خواهد کرد تا به دروغپردازی درباره فقدان ارتباط یهودی با سرزمین مردم ما ادامه دهند.
ما باید در برابر مخالفان خود بایستیم
ما نمیتوانیم در برابر فشار آنها سر خم کنیم. باید به آنها نشان دهیم که به میراث خود، مردم خود و زبان خود – از جمله واژه صهیونیسم – افتخار میکنیم.
تنها غرور است که بر یهودستیزی غلبه خواهد کرد. با تسلیم شدن به این تلاش خودشکن و یهودستیزانه برای دزدیدن زبان ما از خودمان، ما درست عکس غرور داشتن را انجام میدهیم – ما به یهودیان ضعیف دیاسپورا تبدیل میشویم که بنیانگذاران صهیونیسم هنگام فراخوان برای ایجاد دولت مدرن یهودی علیه آن مبارزه میکردند.
امروز، یک یهودیت قوی، سرکش و خودکفا بیش از هر زمان دیگری مورد نیاز است – و این نوع یهودیت به بهترین شکل توسط صهیونیسم نمایندگی میشود.
همانطور که قبلاً نوشتهام، «صهیونیسم این باور است که یهودیان کلید سرنوشت خود را در دست دارند و آینده خود را تعیین میکنند. ما دیگر قربانیان تاریخ نیستیم؛ ما تاریخ خود را مینویسیم. صهیونیسم نه تنها خودمختاری برای یهودیان در سرزمین مادریمان، بلکه خودشکوفایی برای یهودیان در سراسر جهان است. این صهیونیسم امروز، صهیونیسم مدرن است.»
در نهایت، نه تنها نباید واژه صهیونیسم کنار گذاشته شود، بلکه این واژه و آرمانی که نماینده آن است باید احیا، تجدید و بازسازی شود.
یک صهیونیسم قوی، شجاع و خودمختار هم در اسرائیل و هم در دیاسپورا، صهیونیسمی است که ارزش مبارزه دارد. این همان چیزی است که سربازان اسرائیلی برای آن میجنگند. این همان چیزی است که جوانان یهودی مغرور در دانشگاهها برای آن میجنگند. این همان چیزی است که یهودیان در سراسر جهان برای آن میجنگند.
زمان آن رسیده که دوباره تلاش کنیم و واژه صهیونیسم را پس بگیریم
این مقاله با قدرت استدلال میکند که کنار گذاشتن واژه صهیونیسم نه تنها اشتباه است، بلکه میتواند پیامدهای منفی جدی برای جامعه یهودی و دولت اسرائیل داشته باشد. به جای تسلیم شدن در برابر فشارها، نویسنده خواستار احیا و بازپسگیری این واژه با افتخار و قدرت است. صهیونیسم نه تنها یک ایدئولوژی سیاسی، بلکه نماد هویت، غرور و خودمختاری یهودیان است. حفظ و تقویت این مفهوم برای آینده جامعه یهودی و دولت اسرائیل حیاتی است.
