این یادداشت به تحلیل روابط جدید آمریکا و اسرائیل می‌پردازد و استدلال می‌کند که دولت افراطی نتانیاهو دیگر متحد واقعی آمریکا نیست. سفر ترامپ به کشورهای عربی بدون دیدار نتانیاهو نشانه درک این واقعیت است. سیاست‌های اسرائیل در قبال فلسطینیان و عدم تمایل به صلح منطقه‌ای، منافع آمریکا را به خطر انداخته است.

آخوندی معتقد است آمریکا از استراتژی مداخله نظامی به سمت مذاکره حرکت کرده است. افکار عمومی ایران نیز به این نتیجه رسیده که توسعه در عین منازعه با قدرت‌های بزرگ ممکن نیست. او رویکرد تجاری ترامپ را فرصتی می‌داند که باید سریع از آن استفاده کرد، چون زمان به ضرر ایران است.

مذاکرات اخیر ایران و آمریکا با سرعتی غیرمنتظره پیش می‌رود؛ اما تناقض در رفتار ترامپ، سکوت اسرائیل و پیشنهادهای غیرمعمول اقتصادی، نشان‌دهنده راهبردی پنهان است. هدف احتمالی: خارج کردن برنامه هسته‌ای از معادله و سپس تضعیف اهرم‌های راهبردی ایران از طریق توافق‌های تاکتیکی مدیریت‌شده.

رویکرد مذاکراتی آمریکا در قبال ایران دستخوش تغییر شده است. با ورود مایکل آنتون به تیم مذاکره‌کننده، استراتژی فشار حداکثری و تهدید جایگزین مصالحه شده است. ایران بسته پیشنهادی سه مرحله‌ای خود را ارائه کرده، اما با تغییر فلسفه مذاکرات، آمریکا به دنبال توافقی سخت‌گیرانه است. حادثه بندر رجایی نیز در این چارچوب تحلیل می‌شود.

این متن به بررسی مذاکرات هسته‌ای ایران و آمریکا می‌پردازد و با تشریح تاریخچه روابط دو کشور در زمینه هسته‌ای، چالش‌های کنونی و فرصت‌های پیش رو را تحلیل می‌کند. نویسنده پنج اصل کلیدی برای دستیابی به توافقی پایدار ارائه داده و بر ضرورت دیپلماسی و رویکرد واقع‌بینانه تأکید می‌کند.

مذاکرات هسته‌ای ایران و آمریکا در مسقط با میانجیگری عمان پیشرفت‌هایی داشته است. پنج نقطه اشتراک میان رهبران دو کشور شامل مخالفت با سلاح هسته‌ای، اجتناب از جنگ، دوری از سیاست تغییر رژیم، اولویت‌های اقتصادی و میانه‌روی دیپلماتیک می‌تواند زمینه‌ساز توافقی پایدار شود.