سید کمال خرازی، رئیس شورای راهبردی روابط خارجی، مواضع اخیر ترامپ را با هدف ایجاد خوش‌بینی خیالی و دوقطبی‌سازی در کشور دانست. او راهبرد آمریکا را دعوت به مذاکره تحت فشار تحریم‌ها خواند و تأکید کرد ایرانیان به دلیل سابقه تمدنی کهن، تحقیر را نمی‌پذیرند و اصول برابری و احترام متقابل در مذاکره ضروری است.

دولت ترامپ ضمن تلاش برای احیای روابط با روسیه، سیاست فشار حداکثری علیه ایران را دنبال می‌کند. مقامات آمریکایی با ارسال نامه به رهبر ایران و اعمال چهار دور تحریم، مواضع متناقضی را اتخاذ کرده‌اند. درحالی‌که خواهان برچیده شدن کامل برنامه هسته‌ای ایران هستند، تهران بر صلح‌آمیز بودن این برنامه تأکید دارد.

ترامپ با ارسال نامه به رهبر ایران خواستار مذاکره برای توافق هسته‌ای جدید شده، اما همزمان سیاست فشار حداکثری را ادامه می‌دهد. مقامات آمریکایی بر توقف کامل برنامه هسته‌ای ایران تأکید دارند، در حالی که ایران اهداف برنامه خود را صلح‌آمیز می‌داند و مذاکره را مشروط به پایان فشارهای آمریکا کرده است.

آیت‌الله خامنه‌ای به آمریکا هشدار دادند که با فشار و تهدید نمی‌توان ایران را به مذاکره کشاند و هرگونه اقدام خصمانه با پاسخی کوبنده روبرو خواهد شد. ترامپ ضرب‌الاجلی دوماهه برای توافق جدید تعیین کرده، در حالی که تنش‌ها در منطقه با حملات متقابل ایران و اسرائیل افزایش یافته است.

تاکر کارلسون، چهره رسانه‌ای راست‌گرای آمریکا، با موضع سرسختانه خود علیه اقدام نظامی علیه ایران توجهات را جلب کرده است. او هشدار داده که حمله به ایران می‌تواند منجر به کشته شدن هزاران نظامی آمریکایی و هزینه‌های هنگفت شود. کارلسون که نفوذ قابل توجهی بر ترامپ دارد، پیش‌تر نیز مانع واکنش نظامی آمریکا به ایران شده بود.

دونالد ترامپ در نامه‌ای به رهبر ایران، ضرب‌الاجل دوماهه برای توافق هسته‌ای جدید تعیین کرده است. این نامه از طریق امارات به مقامات ایرانی تحویل شده و لحن آن قاطعانه توصیف شده است. رهبر ایران این اقدام را نیرنگ خوانده، اما مقامات ایرانی احتمال محدود مذاکره را رد نکرده‌اند. تهدید به اقدام نظامی در صورت رد پیشنهاد مطرح شده است.

ترامپ ادعا کرده نامه‌ای به رهبر ایران فرستاده و خواستار مذاکره شده، اما همزمان تهدید نظامی و تشدید تحریم‌ها را مطرح کرده است. این تناقض، سبب بی‌اعتمادی بیشتر ایران شده است. خروج آمریکا از برجام و سیاست فشار حداکثری نتیجه معکوس داشته و بدون اعتماد، ثبات و تمایل به سازش، امید به دیپلماسی موفق وجود ندارد.