در پی اعلام آمادگی ولادیمیر پوتین برای میانجیگری میان ایران و اسرائیل، احمد زیدآبادی در یادداشتی به نقد این پیشنهاد و بررسی واقعبینانه آن پرداخته است.
ولادیمیر و راهحل وسطش!
ولادیمیر پوتین از آمادگی روسیه به برای میانجیگری بین ایران و اسرائیل به شرط موافقت دو طرف خبر داده و گفته است: “دستیابی به راهحلهای وسط امکانپذیر است گرچه اجرای آن سخت است.”
چالش راه حل میانه
من نمیدانم چه راهحل وسطی میتوان بین دو طرفی متصور شد که طرف اولش خواهان نابودی موجودیت طرف دوم، و طرف دومش خواهان تغییر آنی و مطلقِ سیاست منطقهای و استحالۀ کامل ایدئولوژیِ طرف اول است؟”
آقای پوتین که میگوید با هر دو طرف ماجرا در تماس است، ای کاش راهحل میانهاش را علنی میکرد تا کاشفان و جویندگان راهحل وسط در این مناقشه، از سوزاندن بیشتر سلولهای خاکستری رنگ مغزشان نجات یابند.
درسی برای روسوفیلهای وطنی
ضمناً امیدوارم آن بخش از روسوفیلهای وطنی که نه از سر بدسگالی بلکه از روی بدفهمی، بر گذاشتن تمام تخممرغها در سبد پوتین اصرار داشتند، دیگر فهمیده باشند که در “روز حادثه” و بخصوص وقتی پای اسرائیل در میان باشد، بیشترین کمک پوتین، پیشنهاد میانجیگری مشروط آن هم به صورت سرسری است و نه چیزی بیش از آن. دوستان چینی هم که مشغول مانور در اطراف تایوان هستند و حتی همین پیشنهاد خشک و خالی میانجیگری را هم مطرح نمیکنند.
این یادداشت نشان میدهد که پیشنهاد میانجیگری روسیه، بیشتر یک ژست دیپلماتیک است تا راهحلی واقعی برای حل تنشهای موجود.
