ایران با داشتن منابع آبی مشترک با هفت کشور همسایه، از سیاست آبی پایدار و منسجمی برخوردار نیست. چالش‌های آبی از رود هیرمند با افغانستان تا ارس با همسایگان شمال غربی، نیازمند بازتعریف دیپلماسی آب ایران است. تبدیل رویکرد انفعالی به استراتژی مبتنی بر همکاری می‌تواند منابع آب را از نقطه تنش به فرصت همکاری منطقه‌ای تبدیل کند.

این متن به بررسی مذاکرات هسته‌ای ایران و آمریکا می‌پردازد و با تشریح تاریخچه روابط دو کشور در زمینه هسته‌ای، چالش‌های کنونی و فرصت‌های پیش رو را تحلیل می‌کند. نویسنده پنج اصل کلیدی برای دستیابی به توافقی پایدار ارائه داده و بر ضرورت دیپلماسی و رویکرد واقع‌بینانه تأکید می‌کند.

مدیریت آب در اسرائیل با وجود پیشرفت‌های فناورانه، با چالش‌های محیط‌زیستی جدی روبروست. آلودگی دریای مدیترانه با شورابه، آسیب به اکوسیستم‌های آبی و محدودیت شدید دسترسی فلسطینیان به منابع آب، نابرابری ساختاری در این حوزه را نشان می‌دهد. دیپلماسی آبی اسرائیل نیز بیشتر ابزاری برای گسترش نفوذ سیاسی است تا خدمت به توسعه پایدار.

محمد مهاجری، فعال سیاسی، مخالفان مذاکرات غیرمستقیم ایران و آمریکا را به دو دسته تقسیم می‌کند: افرادی که از روی اعتقاد مخالفت می‌کنند و افرادی که بازیچه دست کاسبان تحریم هستند. او معتقد است وفاق ملی در این زمینه در سطح قابل قبولی وجود دارد و اکثریت جامعه از سیاست نظام حمایت می‌کنند.

مذاکرات هسته‌ای ایران و آمریکا در مسقط با میانجیگری عمان پیشرفت‌هایی داشته است. پنج نقطه اشتراک میان رهبران دو کشور شامل مخالفت با سلاح هسته‌ای، اجتناب از جنگ، دوری از سیاست تغییر رژیم، اولویت‌های اقتصادی و میانه‌روی دیپلماتیک می‌تواند زمینه‌ساز توافقی پایدار شود.